عشق نكهت ز گلستـان تو دارد عـباس           جلوه از مهـر درخشـان تو دارد عباس

ادب و غیرت و مردی ز ازل تا به ابـد           حیرت از شوكت و ایمان تو دارد عباس

ابر از چـشـم تو آمـوخـتــه بـاریـدن را           آسمان چشم به چشمـان تو دارد عبـاس

عشق وایمان و جوانمردی وایثار و شرف           تا ابـد تكـیـه به دسـتـان تـو دارد عباس

ای كه فرمـانبـر سـالار شهیـدان بودی           آسمـان گـوش به فرمان تو دارد عباس

شور ایمان و محّبت به حسیـن بن علی           ریشه در هستی و درجان تو دارد عباس

شب عاشور چه گفتی توبه دشمن كه جهان           حیرت از غیرت و وجدان تو دارد عباس

ساحل شط فرات از غم توغرق غم است           علـقمـه نكهت هجـران تـو دارد عـباس

آب گرطوف حریم تو كند تا صف حشر           خجلتی از لب عطـشـان تو دارد عباس

هر شهیدی كه سر از خاك لحد بردارد          حسرت از رُتبه و عنوان تو دارد عباس

با شهـادت تو به معراج رسیدی و فلك           بی جهت چشـم به پاپان تو دارد عـباس

تـو پـنـاه همــۀ عـالـمـی و هـر دل پاك           خـانه در گـوشـۀ ایـوان تـو دارد عباس

كـعـبـۀ حـاجـت و امیـد دل خـلـق توئی           درد، امـیـّد ز درمـان تـو دارد عـبـاس

چه به دنیا چه به عقبی چه ندارد دردست           هر كسی دست به دامان تو دارد عباس

سبب خیر دو دنیای« وفائی»شده است           آبـروئی كــه ز احسـان تو دارد عـباس